Vervolg... ja idd EINDELIJK het vervolg

Laatste foto´s op: http://tonenbas.mijnalbums.nl

Peniscola/Benicarlo en de rest...

Op de kaart zag Peniscola er vrij groot uit. Toen we uit de trein het perron op stapten wisten we niet zeker of we wel goed zaten; het zag er nogal afgelegen uit! Na een stevige wandeling ,door een veelbelovend stadje, van een uur kwamen we aan bij een zeer mooie haven aan de costa dorado (strak blauwe zee, helaas fototoestel vergeten dus niet vastgelegd). Dit bleek alleen de haven van Benicarlo te zijn ipv Peniscola. Toen we daar te horen kregen dat de eerstvolgende fatsoenlijke camping 8 km verderop lag begonnen de zweetdruppels tussen onze billen door te lopen. Uiteindelijk bleek er zeer afgelegen in Benicarlo toch ergens een camping te liggen, althans, een grote achtertuin waar plaats was voor max.20 caravans! Na 3 kwartier lopen, en minimaal 5x de weg vragen, hier aangekomen wisten we dat we hier niet lang zouden blijven: De bewoonde wereld was zonder bepakking nogsteeds zo´n half uur à 3 kwartier lopen!
De volgende dag zijn we met de bus naar Peniscola gereden, dat toch een ritje van 10km bleek te zijn. In dit stadje was een feest gaande met af en toe een kanonschot op de achtergrond vanuit een pitoresk ogend kasteeltje.
In een klein winkeltje in Peniscola hebben we eindelijk ons gasflesje gekocht zodat we konden beginnen met besparen op de kosten van het (avond)eten! Dit hebben we dezelfde avond dan ook meteen gedaan.
Bij een tourist information kregen wij het veelbelovende verhaal te horen dat er in een campusgebouw voor weinig geld kamers verhuurd werden in het centrum van Benicarlo!...
Toen wij hier de volgende ochtend voor de deur stonden maakte een turkse schilder open die ons nog net kon duidelijk maken dat 3 dagen later de school weer open ging en dat deze mooie plek aan onze neus voorbij ging! Dat was even balen, maar goed, we hebben onze biezen gepakt en zijn 1,5uur later weer bij het afgelegen station aangekomen. Hier stond een nieuw heuglijk feit op ons te wachten: Het was nog geen 3 uur, maar er reden nu al geen treinen meer in de richting van Castellon (de volgende plaats die wij in gedachten hadden)! Heerlijk, 1,5uur lopen van een camping verwijdert, geen trein, een bus misschien?
Een iets te vriendelijke Spanjaard (verdacht) vertelde ons dat er wel een bus richting Castellon vertrok. Dit bleek wel te kloppen, maar toen wij onze tassen in de bus hadden gelaten bedacht de buschauffeur zich dat hij toch maar niet naar Castellon ging?! Raar?? Ach ja, we raken er langzaam wel aan gewend! Maar wat nu? Het avontuur begint nu echt..! Bij een tankstation moesten wij er toch aan geloven.. We zijn gaan liften! (zie foto). Na anderhalf uur hadden we al bijna de moed opgegeven, en gingen we er even bij zitten om te kijken wat we nu zouden gaan doen.. Maar in plaats van dat de lifter een auto zoekt, zat het geluk ons een keer mee, de auto vroeg waar de lifter heen moest.. Er kwam een aardige neger (Eiphreem uit Ghana) vragen of we écht naar Castellon wilden? Ons maakte het eigenlijk nog maar weinig uit, als we maar uit dit gat verlost werden. In de auto vertelde Eiphreem ons vanalles en nog wat over de sinnaasappelpluk en de olijvenoogst etc., maar het meest snuggere kwam nog; Eiphreem zei dat we ook mee mochten naar Valencia (¡WOW!) 200km verderop, maar dan moesten we wel even nog langs VilaReal, och ja, waarom niet dachten wij... Dat scheelt weer wat duiten, en over Castellon was hij ook niet al te enthousiast. Dus op naar VALENCIA..
Hij was ook nog zo vriendelijk om ons midden in het centrum voor de deur van een Hostal te droppen! (Hehe, het mag ook een keer meezitten!!) Dezelfde avond nog zijn we op bezoek gegaan bij onze studiegenoten van de hotelschool, Pascal Jeanne en Kim, die toch echt in een heel relaxed appartementje woonden! De volgende ochtend zijn we uit het toch ietwat te dure hostal, na gedag te hebben gezegd tegen onze italiaanse kamergenoten, naar een goedkoper hostal MIDDEN in het centrum gegaan! Dit was echt ideaal! Een internetcafé voor 1€p.uur op loopafstand, een geweldig mooie stad om je heen, wat wil je nog meer? Over Valencia zeiden we allebei: Hier komen wij later nog een keer terug..!

Met pijn in ons hart zijn we de dag erna toch vertrokken richting Alicante. Helaas betekende dit wel dat we om half 6 op moesten om onze trein te halen! Dit heeft uiteindelijke wel een mooie zonsopgangsfoto opgeleverd genomen vanuit onze heerlijke comfortseatclass plek midden in het gangetje aan het trappetje. Het voordeel was dat je na een half uur al een stijve poot en pijnlijk harde reet had en dat we dit toch 2,5 uur moesten volhouden, Ideaal!

Vanuit Alicante zijn we vrij snel met een bus richting Benidorm gegaan. Tijdens onze reis hebben we besloten dat we onze tijd niet alleen maar wilden verdoen met reizen (het was wel leuk, maar ja af en toe wat langer op één plaats, zou miss wat meer kans op werk opleveren). Hierdoor kregen we ook meer tijd voor andere dingen, zoals spaans leren en baantjes trekken in het heerlijke zwembad van de camping. Jaja, aan de conditie moet ook gewerkt worden!
Benidorm is een leuke stad, met een gemiddelde leeftijd van 65 (tenminste nu in het na-seizoen).
Verder in Benidorm niet heel veel gedaan, behalve dan een beetje rondgelopen en een klein bezoekje aan het strand en bioscoop gebracht te hebben. (Jaja, zowaar naar een spaanse film, ze zijn hier namelijk net als in Duitsland goed in het nasynchroniseren van een film). Wij zijn naar Sigo como Dios, het vervolg op Como Dios (of voor de Nederlandse kijker, Evan Allmighty, het vervolg van Bruce Allmighty) geweest. Tons eerste ervaring met de Spaanse film (nadat Bas al een keer naar Cars in het Spaans geweest was). Het viel Ton allemaal erg mee, en het merendeel van de film hebben we dan ook prima kunnen volgen. Alleen die spaanse humor begrijpen, daar moeten we nog wat aan werken!
Uit ons Spaansboek hebben we geleerd dat Spanjaarden als ritueel elke avond aan een ´Paseo´ doen. Deze vorm van pantoffelgesloffer, lekker slenteren langs de boulevard of rond het grote plein (Plaza Mayor), of op een bankje zitten en kijken naar hoe de spaanse (vooral vrouwelijke) bewoners zich hebben opgedost met een nieuw kapsel, of een nieuwe garderobe..
Wij dachten dat dit wel een beetje een fabeltje zou zijn, maar wilden het toch met eigen ogen controleren. Het bleek zowaar nog ECHT grappig te zijn om te zien! Voor ons alleen jammer dat de gemiddelde leeftijd zo hoog lag natuurlijk haha!

Dit was weer een ietwat grotere update van ons Reisverhaal en we zijn geloof ik al redelijk bij! Nieuwe foto´s zijn te bekijken op:

http://tonenbas.mijnalbums.nl

Morgen reizen wij weer door, waarschijnlijk richting Almeria, maar met ons weet je maar nooit ;) !
Wij zijn er weer vandoor!

Hasta Luego
BASTIAAN en ANTONIO